Kjo nuk është hera e parë që ndodh një aksident avioni për shkak të vendimeve vullnetare të pilotëve. Këto incidente kanë rindezur debatin mbi rregulloret e sigurisë në ajër.

Hetimi për rrëzimin e avionit Boeing 787 të Air India që u rrëzua pak minuta pas ngritjes me 242 persona në bord vazhdon ende. Hetimet paraprake përjashtojnë çdo defekt teknik, por sugjerojnë se çelësat e karburantit ishin fikur, qoftë qëllimisht ose gabimisht. Incidente të ngjashme, megjithëse të rralla, kanë ndodhur gjatë gjithë historisë së aviacionit, kur pilotët ose bashkëpilotët kanë shkaktuar qëllimisht tragjedi gjatë fluturimit, duke çuar në rregullore më të rrepta mbi procedurat e sigurisë dhe kontrollin psikologjik të ekuipazhit. Kabina e pilotit konsiderohet si një nga mjediset më të sigurta dhe më të rregulluara në botë, megjithatë, në raste jashtëzakonisht të rralla, ata që janë të ngarkuar me sigurimin e sigurisë mund të jenë vetë shkaku i tragjedisë.

Fluturimi 350 i Japan Airlines (9 shkurt 1982) 24 viktima

Gjatë afrimit në Aeroportin Haneda, Kapiteni Seiji Katagiri e çaktivizoi autopilotin dhe aktivizoi sistemin e shtytjes së kundërt gjatë fluturimit, duke e shtyrë aeroplanin në det. Bashkëpiloti dhe inxhinieri u përpoqën ta ndalonin atë, por aeroplani u ul në ujë, duke vrarë 24 pasagjerë dhe duke mos vrarë asnjë nga ekuipazhi. Katagiri mbijetoi, pasi u shpall i pafajshëm për shkak të çmendurisë që lidhet me skizofreninë paranojake.

Fluturimi 185 i SilkAir (19 dhjetor 1997)  vrau 104 persona

Një Boeing 737 u rrëzua në lumin Musi në Indonezi. Një hetim zbuloi se një teori e katastrofës ishte zbatimi i qëllimshëm i të komandave nga kapiteni për të shkaktuar rrëzimin. Arsye të tjera të hipotezuara përfshinin probleme financiare dhe sigurimin e jetës, megjithëse autoritetet indoneziane mbetën zyrtarisht të paqarta. Një total prej 104 personash vdiqën. Hetim nga Bordi Kombëtar i Sigurisë së Transportit përcaktoi se shkaku i rrëzimit ishte një zhytje e qëllimshme nga kapiteni me qëllim vetëvrasës. Ndërsa hetuesit indonezianë në NTSC nuk gjetën “asnjë provë konkrete” për të mbështetur pretendimin e pilotit për vetëvrasje, dhe njësia e kontrollit të energjisë hidraulike e dyshuar më parë ishte konsideruar pa defekte nga prodhuesi, deklarata përfundimtare e NTSC ishte se ata nuk kishin qenë në gjendje të përcaktonin shkakun e aksidentit dhe për këtë arsye ishte e paqartë.

Fluturimi MH370 i Malaysia Airlines (8 Mars 2014) 239 viktima

Hija e një akti të qëllimshëm është përshkuar edhe mbi fluturimin MH370 të Malaysia Airlines, nga Kuala Lumpur në Pekin, i cili u zhduk nga sistemet e gjurmimit mbi Oqeanin Indian më 8 Mars 2014 dhe nuk u gjet kurrë. Një teori e përsëritur shpesh ka pohuar se ishte një akt vetëvrasës nga piloti, 53-vjeçari Zaharie Ahmad Shah, i cili, përpara se të zhdukej nga radari, kishte ndryshuar kurs drejt shtetit të Penangut, ku kishte lindur.

Fluturimi 9525 i Germanwings (24 Mars 2015) 150 viktima

Më 24 Mars 2015, Fluturimi 9525 i Germanwings, një Airbus A320, u rrëzua në Alpet Franceze, duke vrarë të 150 personat në bord. Bashkëpiloti Andreas Lubitz, duke përfituar nga mungesa e kapitenit në kabinën e pilotit, mbylli dyert dhe e rrëzoi qëllimisht aeroplanin në mal. Lubitz vuante nga çrregullime të rënda psikologjike, veçanërisht depresioni, të cilin e kishte fshehur nga linja ajrore. Hetimi zbuloi se katastrofa ishte një akt i qëllimshëm dhe jo një aksident teknik. Incidenti çoi në një rishikim të rregulloreve të sigurisë, me futjen e një ekuipazhi kabine të detyrueshëm prej dy personash në çdo kohë dhe monitorim të shtuar të shëndetit mendor të pilotëve.