Mjekja Alaa al-Najjar ishte në punë kur sulmi izraelit shkatërroi shtëpinë e saj, duke i lënë të mbijetuar vetëm një djalë dhe burrin e saj, raporton The Guardian, transmeton KFVA.

Në orët e para të së premtes, siç bënte çdo ditë, Dr. Alaa al-Najjar u tha lamtumirë 10 fëmijëve të saj para se të largohej nga shtëpia. Më i vogli, Sayden, gjashtë muajsh, ende flinte. Dhe si çdo ditë, me luftën që shpërtheu në Gaza dhe sulmet izraelite që ranë vetëm pak metra larg lagjes së saj në Khan Younis, Najjar shqetësohej t’i linte vetëm në shtëpi.

Por Najjar, 35 vjeç, kishte pak zgjedhje. Një nga mjeket në Gaza, një pediatre e respektuar në kompleksin mjekësor Nasser, duhej të shkonte në punë për t’u kujdesur për foshnjat e plagosura që mezi kishin mbijetuar sulmet izraelite. Ajo kurrë nuk mund ta kishte imagjinuar se ajo lamtumirë me familjen e saj do të ishte e fundit.

Disa orë më vonë, trupat e djegur të shtatë fëmijëve të saj, të vrarë nga një sulm ajror izraelit në Khan Younis, mbërritën në spitalin e saj. Dy trupa të tjerë, përfshirë atë të Sayden, mbetën nën rrënoja. Nga 10 fëmijët e saj, vetëm njëri kishte mbijetuar, së bashku me babanë e tyre, Hamdi al-Najjar, 40 vjeç, gjithashtu mjek. Të dy tani janë në spital.

“Është një nga tragjeditë më të dhimbshme që nga fillimi i konfliktit”, tha Mohammed Saqer, kreu i infermierisë në spitalin Nasser. “Dhe i ndodhi një pediatre që ia kushtoi jetën shpëtimit të fëmijëve, vetëm për t’i grabitur amësinë në një moment zjarri dhe heshtjeje shurdhuese.”

Pamjet e ndara nga drejtori i ministrisë së shëndetësisë së Gazës dhe të verifikuara nga Guardian tregojnë trupat e djegur dhe të copëtuar të fëmijëve që nxirren nga rrënojat e ndërtesës së Najjar pranë një stacioni benzine, ndërsa flakët ende përfshinin atë që kishte mbetur nga shtëpia e familjes.

Ali al-Najjar, 50 vjeç, vëllai më i madh i Hamdiut, burrit të Alaa-s, tha: “Kur dëgjova se shtëpia ishte bombarduar, instinktivisht nxitova drejt makinës sime dhe u nisa për në vend, pasi e dija që vëllai im dhe fëmijët e tij ishin brenda. Kur mbërrita, u shokova. E gjeta nipin tim, Adamin, i cili mbijetoi, të shtrirë në rrugë nën rrënoja. Ishte i mbuluar me blozë, rrobat e tij ishin pothuajse të grisura, por shpirti i tij ishte ende brenda tij. Vëllai im ishte shtrirë në anën tjetër, duke rrjedhur shumë gjak nga koka dhe gjoksi, dhe krahu i tij ishte prerë. Ai ende merrte frymë me vështirësi.”

Ali thirri ekipin mjekësor dhe i çoi dy të mbijetuarit në spital. Pastaj filloi të kërkonte nëntë nipërit dhe mbesat e tij të zhdukur.

“Shtëpia ishte shumë e vështirë për t’u pastruar sepse tavani ishte mbi vete. Fillova të kërkoja përreth shtëpisë duke shpresuar të gjeja ndonjë nga fëmijët sepse supozova se bombardimi mund t’i kishte hedhur jashtë shtëpisë”, tha ai. “Por më pas, për fat të keq, u shfaq trupi i parë i djegur. Pasi e shuam plotësisht zjarrin, gjetëm pjesën tjetër – disa ishin të gjymtuar dhe të gjithë ishin djegur.”

Alaa al-Najjar nxitoi drejt vendit të shpërthimit ndërsa ekipet e shpëtimit nxorën trupin e vajzës së saj Revan nga rrënojat. Me lot në sy, ajo iu lut ekipeve të shpëtimit ta linin ta mbante për herë të fundit.

“Trupi i saj [i Revan] ishte djegur plotësisht nga pjesa e sipërme, nuk kishte mbetur asgjë nga lëkura apo mishi i saj,” tha Ali. “Ende ka dy trupa të fëmijëve të vëllait tim që nuk i gjetëm dot: djali më i madh, 12 vjeç, Yahya, dhe vajza gjashtë muajshe, Sayden.”

Najjar u kthye në spital për të kontrolluar gjendjen e djalit të saj Adam, 11 vjeç, dhe burrit të saj. Burime në spitalin Nasser, të cilët transferuan trupat e fëmijëve një nga një në morg, thanë se nëna e tyre nuk ishte në gjendje t’i identifikonte, pasi djegiet ishin aq të rënda.

Emrat e fëmijëve ishin Yahya, Rakan, Ruslan, Jubran, Eve, Revan, Sayden, Luqman dhe Sidra. “Alaa shkoi në morg, i mbajti fëmijët e saj në krahë, recitoi Kuran mbi ta dhe u lut për ta”, tha Dr. Ahmed al-Farra, 53 vjeç, drejtor i ndërtesës së fëmijëve në kompleksin mjekësor Nasser. “Mjeket e tjera femra përreth saj u shembën nga pikëllimi dhe zemërimi, por Dr. Alaa mbeti e qetë. Zoti i dërgoi paqe në zemër. Pasi u varrosën, ajo shkoi direkt për të kontrolluar burrin dhe djalin e saj dhe filloi të kujdesej për ta.”

Kolegët në spital e përshkruan Najjar si një mjeke të përkushtuar, të sjellshme dhe etike, të aftë të duronte një presion të madh, duke trajtuar dhjetëra fëmijë dhe pacientë çdo ditë, dhe në të njëjtën kohë duke u kujdesur për një familje të madhe.

“Ajo ishte në shqetësim të vazhdueshëm për fëmijët e saj kur ishte në spital. Kur dëgjoi se një shtëpi ishte bombarduar në lagjen Qizan al-Najjar, zemra e nënës së saj ndjeu se diçka nuk shkonte”, tha Farra.

Pasi i tha lamtumirën për herë të fundit trupave të pajetë të shtatë fëmijëve të saj, Alaa shkoi në repartin ku po trajtohej fëmija i saj i mbijetuar. “Burri i saj vuante nga lëndime të rënda – dëmtime në tru dhe fraktura të shkaktuara nga shrapneli, së bashku me plagë nga shrapneli dhe fraktura në gjoks. Ai u vendos në një ventilator dhe iu pajisën tuba mjekësorë”, tha Farra. “Gjendja e djalit të saj ishte relativisht më e mirë – lëndimet e tij varionin nga të moderuara në të rënda.”

Kolegët dhe miqtë e Najjar thanë se fëmijët e saj kishin shtetësi egjiptiane dhe se Alaa dhe Hamdi kishin planifikuar të largoheshin për në Egjipt dhe të regjistronin fëmijët e tyre në Universitetin Al-Azhar të Kajros.

Forcat e Mbrojtjes së Izraelit thanë: “Dje, një avion i IDF goditi një numër të dyshuarish që u identifikuan duke vepruar nga një strukturë ngjitur me trupat e IDF në zonën e Khan Younis. Zona e Khan Younis është një zonë e rrezikshme lufte. Përpara se të fillonte operacionet atje, IDF evakuoi civilë nga kjo zonë për sigurinë e tyre. Pretendimi në lidhje me dëmtimin e civilëve të papërfshirë është në shqyrtim.”

Ministria e shëndetësisë e Gazës thotë se gati 54,000 palestinezë, përfshirë 16,503 fëmijë, janë vrarë në sulmet izraelite në të gjithë territorin.